Mijn eerste kennismaking op de gesloten afdeling bij Cordaan in Amsterdam, was wel een hele bijzondere!

Eerlijk is eerlijk, ik zag er een klein beetje tegenop hoe bewoners zouden reageren op het schilderen van mij op de muur. Ik besloot in overleg met de Teamleidster om bij haar kantoor te beginnen (want er stonden een aantal Muurschilderingen op het programma). Zodat zij kon beoordelen of het goed zou gaan.
Enfin, ik was nog geen uur aan het schilderen, toen ik heel prettig van achteren begroet werd door één van de bewoners. Ik was nietsvermoedend aan het schilderen en voelde ineens een paar handen in mij zij, waardoor ik direct een kietel-effect kreeg en gelijk in de lach schoot.

Ik draaide mij om en deze lieve bewoner, kreeg tegelijk met mij ook een lachstuip. Enfin het ijs was op een hele leuke manier gebroken!
We hebben vanaf dat moment, en ik heb op die afdeling maanden gewerkt, een hele mooie manier gehad om te communiceren. Een “gewoon” gesprek, zeg maar een degelijk leven gesprek was niet mogelijk, èn toch begrepen wij elkaar bijzonder goed. Het bleek overigens voor alle bewoners een hele prettige ervaring en voor mij daardoor ook. Ze vonden het kleurgebruik, maar vooral ook de prettige gesprekken, (soms met alleen handgebaren) heel prettig.
Iedere dag was het een feest om te beginnen. Ik moet ook zeggen dat ik het belangrijk vind om mensen bij het schilderen te betrekken.
Zo kom je erachter hoe mensen zelf met creativiteit vroeger bezig zijn geweest.

Maar wat ik vooral ook gemerkt heb, is dat de felle kleuren op een gesloten afdeling heel belangrijk is. Het maakt mensen nóg meer blij dan buiten een gesloten afdeling.
Het doet dus echt iets met deze bewoners!